முகில் தோகைகளின்
இடுக்குகளினூடே
விகசித்த வெளிச்சம்
சுவறிப்போய் கிடந்தன
நெடுஞ்சாலையில்
இருளின் ரணங்களுக்கு
வெஞ்சாமரம் வீசிக்கொண்டு
கும்மிருட்டு
காலகாலமாக
பயாநுகத்தின் சின்னமாகவே
சித்தரிக்கப்பட்டிருந்தது
கண்கள்
ஓசைகளை மட்டுமே
பார்க்கப்பழகிக்கொண்டன
தார்கள் சொரிந்து கிடந்த
வாழைப்பாத்திகளினூடே
உன்னுடையதும்
என்னுடையதுமான
அதர பரிமாறல்கள்
முதலிரவை நிராகரித்தன
அத்துமீறல்தான்
உணர்ந்தேன்
எங்கிருந்தோ சொரிந்த
எரிமழையில்
நாம் நிராதரவானோம்
மூடுபனி படுதாக்களின் பின்னால்
ரகசிய வெப்பத்தின் நிரவல்கள்
எனக்கும் உனக்குமானவை
வரட்டும் சூரியன்
ஆனந்த் பிரசாத்
No comments:
Post a Comment