தவழ்ந்த நாளிலிருந்து
ஆரம்பித்தது
கைகள் எப்படியோ
காப்பாற்றிக்கொண்டன
முழங்கால்களும் கூட
பாதங்கள்
தொடர்ந்தன பயணத்தை
மிருதுவாய் அழகாய்
நேர்த்தியாய் கால்விரல்கள்
நேசத்திற்குள்ளார்ந்த
நேசமாய்
என்னை எங்கெல்லாம்
கூட்டிச்சென்றது
நெருஞ்சி முள் நடையின்
வேகத்தை வெறுத்தாலும்
சேற்றுப்புண்
நடை தொடரும்
திசையை சிதைத்தாலும்
கூட்டிச்சென்றன
மாகாணம் விட்டு மாகாணம்
நாடுவிட்டு நாடு
ஒப்பாரி வைக்காமல்
நடத்திச்சென்றன
ஒரு குழந்தையின்
மிருதுவான பாதங்கள்
பூகோளத்தின்
எதோவொரு கரையில்
நிறுத்தி வைத்திருக்கிறது
தேய்ந்து
அழகிழந்து போனாலும்கூட
இதன்மீதுதான்
இன்னமும் நிற்கிறேன் நிமிர்ந்து.
No comments:
Post a Comment